Voor een lezing neem ik meestal per mail contact op met de aanvrager, maar soms is een telefonische toelichting passender. Ik belde mevrouw De Wit op om wat door te vragen over wat zij precies van de bijdrage door de NVVE verwachtte: een verjaardag over het levenseinde? Een gezellige oudere dame nam de telefoon op en nadat ik had uitgelegd waarvoor ik belde, begon ze te giechelen. Binnenkort vierde ze haar 80e verjaardag en dat wilde ze groots vieren met haar broers en zussen. Ze had een gezellige middag voor ogen, met koffie en gebak en daarna nog een borreltje én een lezing van de NVVE.
Als oudste van het grote gezin, had zij vaak de zorg op zich genomen. Eerst voor haar kleinere broertjes en zusjes en later ook voor haar ouders. Ze had van dichtbij meegemaakt hoe ouderdom haar ouders steeds een stukje afhankelijker maakte en dat wilde zij voor zichzelf voorkomen. Ze was lid van de NVVE en had haar behandelverbod en euthanasieverzoek al lang geleden ondertekend en met de huisarts besproken. Voor haar was wel duidelijk wat ze zou willen als ze echt niet meer verder kon.
Regelmatig besprak ze het ouder worden en de daaruit voortvloeiende beperkingen met haar broers en zussen. Het onderwerp werd dan weggewuifd: ‘We zijn nog te jong en er nog niet aan toe,’ was dan het antwoord. Mevrouw De Wit had bij een buurvrouw gezien hoe lastig het is als je niets regelt. De buurvrouw werd na een hartstilstand plots opgenomen in het ziekenhuis. Een behandelverbod stond niet op papier, waardoor haar zoon niets in handen had om te voorkomen dat zijn moeder met toeters en bellen naar het ziekenhuis werd gebracht waar zij na enkele dagen na haar reanimatie alsnog is overleden.
Daarom besloot mevrouw De Wit om haar broers en zussen op haar tachtigste verjaardag te trakteren op informatie over het levenseinde en wilsverklaringen. Een betere gelegenheid om na te denken over wat je zelf zou willen en om met elkaar te bespreken wat een ander zou willen als zij in zo’n situatie terecht zouden komen, kon ze zich niet wensen.
Voorlichter Han werd hartelijk ontvangen op het verjaardagsfeest van mevrouw De Wit. In haar woonkamer rondom de grote tafel zat de hele familie klaar met een borreltje om te horen welke mogelijkheden er zijn op het einde van het leven en om daar (en over het leven) samen met elkaar over te praten. Han nam plaats op de vrije stoel in de kring en nog voordat hij zijn inleiding heeft kunnen starten, kwam er al een geanimeerd gesprek op gang. Over het verschil tussen euthanasie en stoppen met eten, over tante Nel en ome Harrie die kinds waren geworden en wat je dan kunt regelen. Het doel van mevrouw De Wit om met elkaar over het levenseinde te praten was op een gezellige, vertrouwde manier bereikt en er werd flink gelachen. Het werd een verjaardag om nooit te vergeten!
Wilt u ook een lezing organiseren? Neem contact op via www.nvve.nl/levenseindeacademie of via lezingen@nvve.nl
* Niet haar echte naam i.v.m. privacy.