Met de informatiemiddag en de digitale lezingen wil de NVVE bereiken dat mensen nadenken over hun levenseinde; hoe willen zij dat het er (niet) uit ziet, wat verstaan zij onder uitzichtloos lijden en hoe zien ze de rol van hun naasten hierin? Hiervoor is openheid en bereidheid nodig; openheid om te durven zeggen wat je wil, maar ook bereidheid om erover na te denken en te weten wát je wil. Een wilsverklaring is hier een belangrijk middel in. Dan staat het op papier en kun je het bespreken met je naasten en de (huis)arts. Hierdoor weten zij wat je wensen zijn en het helpt je ook op het moment dat je zelf niet meer in staat bent om je wensen te delen.
Voor en na het vaste middagprogramma werden er veel persoonlijke gesprekken gevoerd tussen de bezoekers en onze medewerkers. Ook werden er veel vragen gesteld die misverstanden uit de wereld konden helpen. Bijvoorbeeld of een medische wilsverklaring bij een notaris moet worden ondergebracht (Dit hoeft niet: Deze hoort thuis bij de arts en in het medisch dossier). En of een arts altijd moet meewerken aan een euthanasieverzoek (Een arts mag dit verzoek weigeren. Wel moet de arts tegemoet komen aan de wensen op een ondertekend behandelverbod.)
We weten dat er nog steeds een behoorlijke drempel bestaat om over het levenseinde na te denken na te denken en dit op papier te zetten. Slechts 21% van de Nederlanders (Onderzoek 2018, Patiëntenfederatie) heeft een wilsverklaring opgesteld. Juist daarom zijn we zo blij dat we met deze informatiemiddag zoveel mensen bereiken en hen duidelijkheid, inzicht en een luisterend oor hebben kunnen bieden. “Ik ben een stuk wijzer geworden. Wat fijn dat jullie dit werk doen”, aldus een bezoeker. Een andere bezoeker zei: “Wat fijn om er open over te kunnen praten. Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet”.