Adrienne is vele jaren lid geweest van het bestuur van de NVVE. Wij waren enorm blij met haar inzet. Zij had een achtergrond als arts, verpleegkundige en bestuurder. Daardoor bracht zij veel deskundigheid in. Die expertise hield ze bij door na haar pensionering in verschillende zorgorganisaties actief te zijn. Dat was niet genoeg, ze studeerde daarnaast aan de Universiteit nog Gezondheidsrecht.
Het was een voorrecht om met haar te kunnen besturen. Zij had een verfrissende inbreng in het euthanasiedebat. Geen geklaag over hoe moeilijk de handeling is voor een arts, integendeel. ‘Het is het meest dankbare en belangrijke wat je als dokter kunt doen.’ Het was logisch dat zij degene werd die als ‘linking pin’ ging functioneren tussen het NVVE-bestuur en het bestuur van de Levenseindekliniek. Ze zorgde ervoor dat de besturen elkaar goed bij de les hielden.
Behalve een deskundige met een originele eigen inbreng, was Adrienne een heerlijke persoonlijkheid om mee te werken. Warm en aandachtig, stralend, energiek en levenslustig. Ze wist precies wat er speelde en reageerde alert op bestuurlijke aangelegenheden. Het was niet iemand om verstek te laten gaan. Haar laatste email ging over de vraag of het wel juist was onze strategienota te voorzien van de titel Waardig Sterven. Want waardig sterven kan op vele manieren.
Haar inbreng was altijd kort en krachtig. Zo stond ze in het leven en naar nu blijkt, ook in haar in sterven.
Het bestuur van de NVVE treurt om haar. We gaan niet alleen haar enorme betrokkenheid missen, ook haar aandacht voor het welbevinden van medemensen en medebestuurders.
