Ledenberaden
“U maakt deel uit van een experiment”, met die woorden opende voorzitter Margo Andriessen de ledenberaden die deze week werden gehouden. Het experiment betrof de ontluikende verenigingsdemocratie, die we in goed overleg met de werkgroep ledenparticipatie willen ontwikkelen. In Eindhoven, Rotterdam en Zwolle kwamen 130 leden af op de oproep mee te praten over de strategische koers van de NVVE. Een verslag van de bijeenkomst vindt u hier. Aan kleine tafeltjes gingen deelnemers met elkaar in dialoog over het autonome scenario en het medische scenario. Het ging er levendig aan toe. Wat mij opviel was de diversiteit van meningen onder de aanwezigen. Het vrijwillige levenseinde wordt door veel mensen op een persoonlijke manier ingevuld en dat is mooi. Naast lof over het beleid was er ook kritiek. Met namen van representanten van de hulpverlenersroute en de autonome route, zoals deze in 2008 waren benoemd. Al met al boeiende bijeenkomsten, die een mooi eerste aanzet vormden om de leden te betrekken bij het beleid. Uit de evaluatie van de bijeenkomst kunnen we lering trekken over de gekozen opzet. De input van de leden en de reeds eerder gemaakte opmerkingen heb ik verwerkt in de aangepaste strategienota, die ik vrijdag en zaterdag heb herzien. Na de bespreking in het bestuur zullen we de strategienota op de website plaatsen. Op 7 april is dan het ledenoverleg gepland. Amendementen kunnen tot 14 april worden ingediend, waarna de ALV de strategienota bespreekt en vaststelt op 14 mei.
Complexe euthanasie
Donderdag 17 maart was het congres van de Levenseindekliniek. Ongeveer 365 bezoekers waren naar het congrescentrum van de KNMG gekomen, waar ze een interessant programma kregen voorgeschoteld. Beter dan de documentaire van de Levenseindekliniek heeft laten zien waren de artsen uitstekend in staat om het aanwezige publiek mee te nemen in de afwegingen rond complexe verzoeken. Niet altijd eenvoudig, dat bleek wel, maar wel allemaal goedgekeurd door de toetsingscommissie euthanasie. Ook de artsen van de Levenseindekliniek zijn gehouden aan de euthanasiewet, ook al zijn zij anders dan de meeste artsen wel bereid de grenzen van de wet op te zoeken. In korte tijd is de Levenseindekliniek uitgegroeid tot een belangrijk centrum waar mensen met complexe euthanasieverzoeken terecht kunnen. Daarvoor kreeg zij zelfs een compliment van de medisch directeur van de KNMG. Ook artsen kunnen een beroep doen op de consulenten en dat is zo’n 55 keer het geval geweest. Vooral als artsen de eerste keer te maken krijgen met de uitvoering van een euthanasie is deskundige begeleiding gewenst. In 2015 kreeg de Levenseindekliniek 1234 euthanasieverzoeken en honoreerde zij er 365. In 72% van de gevallen betrof het patiënten met kanker, in 17% om mensen met dementie.
Cijfers RTE over 2015
Namens de RTE sprak Sjef Gevers over de rol van de toetsingscommissies en memoreerde hij de trend naar zelfbeschikking. Tevens lichtte hij een tip van de sluier over de ontwikkelingen in 2015. De stijging van gehonoreerde verzoeken van hulp bij zelfdoding en euthanasie bedraagt ongeveer 5%. De euthanasie bij dementie (ongeveer 100) en psychiatrie (ongeveer 50) steeg licht ten opzichte van vorig jaar. Voor Trouw aanleiding om te reageren op mijn Twitter bericht hierover en te constateren dat de stijging van het aantal euthanasieverzoeken afvlakt. Zelf heb ik het niet zo op met waardeoordelen over stijgen of dalen van het jaarlijkse aantal euthanasie verzoeken. Uiteindelijk blijft het een optelsom van de individueel gehonoreerde verzoeken van patiënten. Wat ik interessanter vindt is te onderzoeken waarom het merendeel van de verzoeken wordt afgewezen. Daarom pleit ik ook voor een goede registratie van de actuele doodswens. Jaarlijks zijn er ongeveer 14.000 mensen die hun artsen verzoeken een einde aan hun leven te maken. Daarvan wordt ongeveer eenderde gehonoreerd. Met een goede registratie krijgen we meer inzicht in waarom mensen dood willen en waarom ze niet in aanmerking komen voor euthanasie. De Levenseindekliniek registreert dat nu als enige en rapporteert daar over. Het zou wenselijk zijn dat alle artsen dat doen. De Levenseindekliniek gaat de mensen met een doodswens die zij hebben moeten afwijzen twee jaar lang volgen en ook dat verdient navolging. Wij weten dat bij velen van hen de doodswens niet verdwenen is en zij soms overgaan tot zelfeuthanasie. Ook daarover is weinig bekend. Gelet op de transparantie rond de gehonoreerde verzoeken in het kader van de euthanasiewet, zou die openheid ook moeten gelden voor de argumentatie rond de afgewezen verzoeken.
