‘Mijn man was 74 toen hij te horen kreeg dat hij longkanker had. De artsen konden zijn leven rekken, maar hij koos voor kwaliteit van leven.
Zo’n drie maanden voor zijn euthanasie voelde ik dat hij afstand van mij ging nemen. Wel werkte hij nog als vrijwilliger in het ziekenhuis, ging naar zijn koor en kaartte met zijn clubje. Jaren geleden al had hij een wilsverklaring afgegeven bij de huisarts. Onze drie dochters hadden allemaal gezegd dat zij, als het nodig mocht zijn, achter euthanasie stonden.
Zelf was hij destijds zeer sceptisch. Ik legde hem uit dat het nooit zover zou hoeven komen, maar dat hij met zo’n wilsverklaring de medewerking van een arts kon vragen als hij dat wilde. Op het moment dat hij hoorde dat hij aan zijn ziekte zou overlijden, wilde hij zelf bepalen wanneer hij er klaar mee was.’
Niet aan een pomp
‘Op 23 augustus ging hij voor het laatst naar het koor. Hierna kleedde hij zich niet meer aan en sliep veel. Op vrijdag wilde hij dat de huisarts kwam. Met hem besprak hij dat hij niet meer verder wilde. Natuurlijk had hij pijn, maar hij wilde niet aan een pomp. Hoewel ik altijd had gezegd dat het zijn leven, zijn ziekte en zijn keuze was, kwam die beslissing toch wel even binnen.
De arts sprak af dat hij op maandag terug zou komen. Dat gebeurde. Ook toen herhaalde mijn man zijn wens. De dokter zou de SCEN-arts inschakelen. Die middag zijn we samen met onze jongste dochter nog gaan lunchen. De SCEN-arts kwam de volgende dag. Na een gesprek van zeker twee uur werd besloten dat de euthanasie mocht worden uitgevoerd.’
Vredig
‘Mijn man koos voor 6 september. Om 16.30 zou de huisarts, samen met een andere arts, komen. Om 15.30 hebben we nog een toast uitgebracht. Daarna ging mijn man naar bed. Toen de arts kwam, zijn we nog even samen geweest.
De arts vroeg of mijn man nog steeds euthanasie wenste. Hij zei ja. De arts spoot een vloeistof in waardoor mijn man wegzakte. Daarna kreeg hij de dodelijke vloeistof. Hij is vredig en zonder angst overleden.
Hij was 75 jaar toen hij overleed. Ik heb groot respect voor zijn besluit, maar ook voor de arts die dit uitvoerde. Groot respect voor beiden. Wat mensen zeggen is waar: euthanasie is een mooie dood en geeft rust.’
